به گزارش روابط عمومی وزارت علوم به نقل از دانشگاه صنعتی اصفهان: دکتر حقیقت با بیان اینکه دانشگاه‌ها در ساماندهی و جمع‌آوری شاخص‌های موردنیاز در رتبه‌بندی اهتمام داشته باشند افزود: در رتبه‌بندی داخلی بر اساس ۱۲۰ زیرشاخه، اطلاعات دانشگاه‌ها استخراج می‌شود و دانشگاه‌ها پیش از رتبه‌بندی لازم است در گردآوری اطلاعات دقیق، نظام‌مند شوند.
وی با برشمردن آسیب‌های نظام‌ها رتبه‌بندی شناخته شده همچون تایمز(TIMS) و کیو اس(QS)، خاطرنشان کرد: نتایج تحقیقات اخیر در پایگاه استنادی علوم حاکی از آن است که نویسندگان می‌توانند از طریق دستکاری در شاخص‌های استنادی مانند حلقه‌های استنادی و نرخ بالای خود استنادی اقدام به تولید مقالات داغ و پر استناد کنند.
دکتر حقیقت گفت: بررسی شبکه‌های هم نویسندگی ۷ نشریه منتخب از وب او ساینس(Web of Science) نشان داد که تعدادی از نویسندگان اقدام به چاپ حجم بالایی از مقالات در نشریات مذکور می‌کنند و از طریق خود استنادی باعث تورم استنادها و تولید مقالات داغ می‌شوند.
معاون پژوهش و فناوری پایگاه علوم استنادی جهان اسلام دستکاری در شاخص‌ها و استنادهای غیرواقعی به مقالات را یک آسیب جدی در نظام رتبه‌بندی دانست و تصریح کرد: مقالات داغ باید بیانگر دستاوردهای علمی تازه‌ای باشند که توسط متخصصان یک حوزه موردتوجه جدی قرار می‌گیرد، در حالیکه استناد به مقالات بی‌کیفیت، تنها باعث بالارفتن ضریب تأثیر نشریات و قرارگرفتن آنها در چارک‌های بالاتر و کسب اعتبار برای آنها می‌شود.
مشاور رئیس پایگاه ISC ، هدف‌گذاری دانشگاه‌ها در جهت ارتقاء رتبه‌بندی را یک آفت جدی دانست و افزود: نتیجه هدف‌گذاری دانشگاه برای ارتقا در نظام‌های رتبه‌بندی، باعث توسعه نامتوازن و ناپایدار، جهت‌گیری نامناسب و نامربوط به سیاست‌گذاری علمی کشور و روی‌آوری به عددسازی به‌جای تولید واقعی علمی می‌شود.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه شیراز، رتبه‌بندی دانشگاه را در شرایطی مزیت دانست که باعث ایجاد فضای رقابتی سالم شود و خاطرنشان کرد: تعیین نقاط ضعف و قوت هر دانشگاه و برنامه‌ریزی در جهت برطرف‌کردن کاستی‌ها از جمله رویکردهای صحیح در استفاده از نظام‌های رتبه‌بندی است.
دکتر حقیقت، با اشاره به اینکه در رتبه‌بندی ISC اطلاعات ۲۵۰۰ دانشگاه گردآوری شده است، این پایگاه استنادی را مرجعی شفاف و کامل برای مقایسه وضعیت علمی دانشگاه‌های کشور با دانشگاه‌های هم‌تراز در کشورهای اروپایی دانست.
وی با اشاره به اینکه قصد از بیان آسیب‌های رتبه‌بندی، به معنی زیر سؤال بردن شاخص‌های علمی سنجی نیست تصریح کرد: قسمت اعظم خروجی کار پژوهشی در همه دانشگاه‌های دنیا، تولید مقاله و سپس اختراع، پتنت یا تجاری سازی است. بنابراین افزایش تعداد مقالات الزاماً به معنی رشد کیفی مقالات و کار پژوهشی نیست. ارزیابی رشد کیفی مقالات باید با تفسیر درستی توسط متخصصان انجام شود.
نسخه چاپی
ارسال به دوستان
